The Woman Decomposed
Spektakl Gemy Galiany ze Studia Matejka
Spektakl w językach hiszpańskim i angielskim
Kobieta w The Woman Decomposed
rozpada się i odbudowuje, wciąż na nowo.
Nie towarzyszą temu ani akceptacja, ani odrzucenie. Obserwuje siebie, jak przeglądałam się w lustrze własnej samotności.
Kobieta w The Woman Decomposed
rozpada się i odbudowuje, wciąż na nowo – dla przyjemności, bólu, rozczarowania, buntu, pytań, miłości i wolności.
Kobieta w The Woman Decomposed
jest czymś a zarazem czymś innym. Jest tym, kim jesteśmy, tym, czym nie jesteśmy i tym, czym chcieliśmy być – wielością w jedności.
Kobieta w The Woman Decomposed
rozpada się, wciąż na nowo, usiłując odnaleźć swoje miejsce w świecie, miejsce, które jest zarazem miejscem nas wszystkich, przynajmniej częściowo, jako miejsce przynależne całej ludzkości.
Kobieta w The Woman Decomposed
jest mikrokosmosem świata, który się rozsypał, świata, który rozpękł się pod ciężarem własnej tragedii, tragedii samotności w tłumie, tragedii sprzeczności i niezadowolenia.
Kobieta w The Woman Decomposed
nie ucieka przed sobą, ale akceptuje własną tragedię i śmieje się z niej do utraty orientacji.
Samotność to przestrzeń wolności. Jestem widzem obserwującym świat, w którym mieszkam.
Będąc częścią świata, zaprzeczam samej sobie.
Tak jak wy, mieszczę w sobie tysiące dusz. Chcę je wyzwolić. Nie chcę mieć tylko jednej. Nie chcę stracić tych wszystkich dziwnych istot, które we mnie mieszkają.
Wybieram samotność, bo wybieram wolność.
Aby mówić o samotności, konieczne jest odosobnienie i wynikające z niego poczucie wolności.
Samotna w tłumie. Aktorka samotna wśród widzów.
Nie mam nic do ukrycia. Odkrywam siebie i moje pytania przed tłumem widzów.
Chcę ujawnić naszą wspólną samotność. Próbuję ją zaakceptować
Gema Galiana
Spektakl inspirowany Księgą niepokoju Bernarda Soaresa, pomocnika księgowego w Lizbonie Fernando Pessoi i Wilkiem stepowym Hermana Hesse.
„Świat wyobraźni i rzeczywistość przenikają się. Marzenia i gra stapiają się w jedno.
Moim jedynym światem był świat mojej wyobraźni. Nigdy nie przeżyłem romansów tak rzeczywistych, tak pełnych życia i wrzenia krwi, jak te, które miałem z postaciami, które sam stworzyłem”.
Fernando Pessoa
- AUTORKA/AKTORKA: Gema Galiana
- REŻYSERIA: Matej Matejka
- DRAMATURGIA: Anthony Nikolchev
- SCENOGRAFIA: La Mujer Tranvia
- WSPÓŁPRACA MUZYCZNA: Ditte Berkeley, Daniel Han
Czas trwania: 60’
Gema Galiana urodziła się w Hiszpanii, studiowała aktorstwo w Wyższej Szkole Sztuki Dramatycznej w Murcji, specjalizując się w hiszpańskim teatrze klasycznym. Współpracowała z Julianem Herrero, Dorą Centenero, Jorge Urreą, Teatro del Aire, Rizoma Teatro oraz Ferroviaria Ensemble. Interesuje się teatrem fizycznym – uczestniczyła w kursach prowadzonych przez Isabel Ubedę, Bruce’a Myersa, Gabriela Gawina, Raúla Iaizę, a także zespól teatralny OBRA at Au Brana. Obecnie należy do zespołu Studia Matejka. Przed dziesięć lat trenowała karate gōjū-ryū.
